1دپارتمان روان شناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات بروجرد، بروجرد، ایران
2دپارتمان روان شناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اراک، اراک، ایران
3دپارتمان فیزیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک، اراک، ایران.
چکیده
متاآمفتامین، یک ماده ی محرک و اعتیاد آور است که مغز و سیستم عصبی را به شدت تحریک می‌کند و از نظر شیمیایی، اثر بیشتری از آمفتامین دارد. درمان زیستی واحدی برای سومصرف این ماده وجود ندارد و تمرکزهای درمانی بر مداخلات روان شناختی متمرکز است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر درمان گروهی شناختی ـ رفتاری بر پیشگیری از لغزش افراد وابسته به متاآمفتامین بود. بدین منظور طی یک طرح نیمه آزمایشی و پیش آزمون - پس آزمون و گمارش تصادفی، 30 نفر از افراد مبتلا به سومصرف متاآمفتامین که زیر نظر دانشگاه علوم پزشکی لرستان سم زدایی شده بودند، به شیوه ی دردسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه کاربندی شدند. گروهها با آزمایش های منظم ادرار مورد آزمون قرار گرفتند سپس درمان گروهی شناختی ـ رفتاری در دوازده جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد. نتایج آزمون های خی دو نشان داد بین میزان عود درمان جویان در گروه گواه و آزمایش، تفاوت معناداری وجود داشته است. به نظر می رسد درمان گروهی شناختی- رفتاری به بیماران کمک می کند تا با حقیقت مصرف مواد مواجه شوند، از نتایج منفی مصرف آگاهی یابند و انگیزه ای قوی برای ادامه ی ترک داشته باشند.
Effectiveness of CBT in the prevention of slip of people dependant on Methamphetamine
چکیده [English]
Methamphetamine, is a stimulant and addictive substance that stimulates the brain and nervous system severely, chemically it has a greater effect than amphetamines. There is no single biological treatment for the substance abuse of this material. Therapeutic concentrations are focused on psychological interventions. The aim of this study was to investigate the effects of cognitive-behavioral group therapy in the prevention of slip-dependent individuals on Methamphetamine. For this purpose, in a quasi-experimental, pre-test - post-test and random assignment, 30 men with Methamphetamine substance abuse who were detoxified under supervision of Lorestan University of Medical Sciences were chosen from available samples. They were assigned to two groups of experiment and control randomly. Groups were tested with regular urine tests during the intervention. Then the experiment group underwent 12 sessions of cognitive-behavioral therapy. Results of chi-square tests indicated that a significant difference existed in the recurrence rate of students in the experimental and control groups. It seems that group cognitive-behavioral therapy helps the patients deal with the reality of drug use, get aware of the negative consequences of using it, and have a strong incentive to continue to leave.
ابتدای صفحه